Politikanin Vaadi

1951 yilinda Totalitarizmin Kaynaklari yayimlandiktan sonra Hannah Arendt önceki calismalarinda, ihmal etmekten ziyade kendi ifadesiyle kasten disarida biraktigi önemli bir meseleye egilmek icin kollari sivar Marksizm. Bu münhasir ihtimamin sebebiyse, yine kendi sözleriyle aktarirsak, siyasal düsüncenin yaygin kabul gören kavramlari ile icinde bulunduklari Soguk Savas dönemi sartlarinda her yaniyla olagandisi bir simdiki durum arasinda aranan eksik halkayi tamamlayacak olmasidir.

Siyasetin artik herhangi bir anlam tasiyip tasimadiginin sorgulandigi bir dönemecte Arendt, kökleri ta Platon ve Aristotelese kadar uzanan bütün bir Bati politik düsünce geleneginin zirveye ulas Sp da son buldugu ugrak olarak acikca Marxi isaret eder. O andan itibaren de dallanip budaklanarak fikri yasaminda hatiri sayilir bir yer kaplayacak gelenek tartismasi uc hatta uclar vermeye baslar. Söz konusu gelenegin tarihsel kökleri ve gelisimi yaninda, kaynaklik ettigi politika karsiti önyargilar ve pesin hükümler de etraflica irdelenir. Sokratesin kendi yurttaslarinca ölüme mahkm edilmesinin yarattigi hüsranin da tesiriyle, Platonun özünde eylemi yüksek amaclara ulasmak icin gerekli araca indirgeyerek insani cogullugu yadsiyan hakimiyet kavrayisi dogrultusunda politik düsünceyi politik eylem pahasina insa etme kararliliginin asirlar boyu yanki bulmasi en temel saptamadir. Hacmiyle adeta kitap icinde kitap gibi duran Politikaya Giris ise zamanin kaygilarindan hareketle politikanin anlami ve icerigine iliskin birbiri ardina siralanmis sorularla okura genis bir kavramsal artalan su nan bir cesit prolegomenadir.

Politikanin Vaadi basligi altinda derlenen bu metinler, felsefe ile politika arasinda gitgide köklesen catismanin yansimalarini mercek altina alirken, politikanin bugün bizlere hala neler vaat edebileceginin ipuclarini gecmisin karanlikta kalmis özgül deneyimleri icinde yoklar